Beste Schoapen familie,

Jeetje wat is er een tijd overheen gegaan voordat ik jullie weer heb terug gevonden. Zo’n 35 jaar geleden ben ik door de familie Brinkhoff geïntroduceerd bij de Schoapen familie en ben er als geboren Amsterdammer senator geworden en zelfs in de raad van 11 terecht gekomen. Wat een pracht tijd was me dat, de pronkzittingen in de vereniging, de dagen in Belvoir hotel en het dweilen in de stad, het bouwen van de wagens en de etentjes bij elkaar tijdens de carnaval, vooral de bedorven erwtensoep bij ons op de flat, staat me nog steeds helder in het geheugen, toch Marcel? tot zelfs gezamenlijke ski vakanties toe.

Maar ja, dan ga je verhuizen naar de achterhoek en raak je het lijntje met Nijmegen kwijt en ook met het carnaval. 4 a 5 jaar geleden kreeg Karin, mijn vrouw, toch weer heimwee naar de carnaval in Nijmegen en besloten we op de dag van het dweilen in de auto te stappen. Na een telefoontje naar Angelique en Hans, waar de Schoaps kudde uithing, hebben we ons aangesloten die dag en het voelde alsof we niet weg waren geweest. Allemaal ouder maar vol met leuke en mooie herinneringen zijn we die dag meegegaan op dweiltocht en of we meteen bleven eten. Het voelde als thuiskomen en dat maakte die dag en de vereniging zo bijzonder en we zijn weer lid geworden van de Swerte Schaopen. Zelfs in Corona tijd voelde we ons verbonden met de Schoapen door de online pub quiz en het bezoek aan huis als voorbereiding hierop. We hebben de Schaapskooi weer terug gevonden.

Wanneer jullie dit lezen hoop ik dat we weer met z’n allen de carnavals wei in mogen en dat we elkaar weer met een drankje in de hand, snel mogen begroeten want we snakken er allemaal weer naar om gezellig bij elkaar te komen en carnaval te vieren.

Voor het volgende jaar geef ik de schrijverspen door aan Hans van der Zande.  

Lieve Schoapen en lammekes, ALAAF vanuit Doetinchem.

Tot snel, Bob Pasterkamp.